- Tanto nos falaba de como se agrandaban as cousas miúdas é invisibles…
- Cando levades o dedo humedecido a un tarro de azucre…
- Ao principio, os meus pais non podían crelo, non podían entender como eu quería ao meu mestre...
- Creo que nunca corrín tanto como aquel verán anterior ao ingreso na escola. .
- O meu pai contaba como un tormento, como se lle arrincaran as amígdalas coa man…
- Encollido na cama, escoitaba o reloxo de parede na sala coa anguria dun condenado.
- O medo, como un rato, roíame os adentros.
E así fomos compoñendo as nosas historias. Se queres lelas, achégate á exposición dos nosos "Relatos en bolboretas"