ponteliterari@
Seguimos inspirándonos na ponte, desta vez, para poñernos literari@s. Comezamos cos microrrelatos traballados en 2º ESO. Os microrrelatos son breves, intensos, únicos, coma os seixos do Bao.
Velaquí algún dos microrrelatos que nos chamaron a atención:
Non podía moverme, nin un movemento podía facer o meu corpo. Só o meu dedo era o que podía tocar o botón que me daría a liberdade de desprazarme. Ao fin cheguei,e apreteino sen pensalo dúas veces. O "selfie" xa estaba feito!
Alexandra Zels Otero
Atrapados sen saída nun paraíso deserto, alimentándonos dos peixes
e mariscos, e algún coello. Deixáronnos coma salvaxes, nun lugar sen saída e
cando xa ninguén nos ía salvar, vin
entre as beiras a nosa liberdade, a nosa salvación, a nosa ponte.
Javier Rego Paz
Javier Rego Paz
Inferno
Tic,tac,tic,tac. O sufrimento era terrible.Os demos mandaban traballos sobrenaturais. Isto era o inferno.Tiña que saír de aquí canto antes.
- Profe, podo ir ao baño?
Francisco Vázquez Dios
Todos
os días a vexo,
sen
ela non son nada.
Percorro
o camiño e chego á outra beira.
Ponte
comigo, toda enteira.
Alex Dacosta García
Comentarios
coas súas luces de noite,
dache a benvida
a miña preciosa illa,
que unha vez que entras
non queres atopar a saída.
Alisson Blanco Romero.
Tremía de medo, díxome que estaba a piques de morrer e tiñamola que levar ao médico.Cando cheguei xa subimos ao coche e miña nai foi tan rápido como puido.Non se podía ir,agora non.Facíame moita falla,este non podía ser o fin para ela.Despois de tantos anos e ahora xa non hiba a estar máis chegamos ao final da ponte pero...a miña cadela xa morrera.
Paula.Fabeiro.Chaves
¡qué vella está!,
coas súas columnas
debaixo do mar.
Rubén Rodriguez Cousido 2ºA
Ábenseme os ollos ao ver esa superficie tan marabillosa . Ao quedar moito tempo
sorprendido deime conta de que estaba voando.
IVÁN CASAL SEÑORÁNS. 2 ªA
sen ela non son nada,
percorro o camiño e chego á outra beira,
ponte comigo toda enteira.
Alex Dacosta García 2ºA
A que me acompaña a novos lugares, sexan onde sexan.
Sempre ao meu carón, miña ponte querida. Sempre parte de min.
Carmen Gondar Nieto 2ºA
Mariñeiros baixo a ponte
defendendo o seu pan
un mar coma unha fonte
donde as ameixas veñan a man.
PAULA AGRA CHAVES 2ºA
DAVID DACOSTA NÚÑEZ.
Grazas a ti a Arousa é máis fermosa.
Por enriba e por debaixo paso,
e por cada paso que dou,
máis fermosa te fas
Alba Serantes Dacosta
defendendo o seu pan
un mar coma unha fonte
donde as ameixas veñan a man.
PAULA AGRA CHAVES 2ºA
Está nesta Illa
máis alta non pode ser
máis longa que a de Fontiña
ninguén a esquecerá ver.
Esta é a mellor ponte
xunto Vilanova está
pra min a máis bonita
estando por riba do mar.
DIEGO RODRÍGUEZ COUSIDO
Véxote sempre ata que morrín,
agora estou morto,
e bótote de menos,
por non ter unha imaxe de ti
BRAIS DIOS VAZQUEZ 2A
SHEILA SOMOZA PÁJARO
tan só un esforzo máis.
Estaba a punto.
Despois duns cinco minutos de sufrimento, cando me dei conta, xa estaba no Eroski facendo a compra para cear.
Pablo Rial Agra
a ponte é nostálxica.
E pola noite
invita a camiñar.
Naiara Rodríguez
Non sabía o que era pero, aínda así, continuei. Cando xa estaba a chegar ao final, sentín que non chegaría, que sería a miña fin. Pero non me dei por vencida: crucei a ponte.
Ahinara
Laura Barbosa
josé parada patón 2ºB
Avanzaba todo o que podía.
Xa era tarde. Un deles atrapoume.
E deixei de xogar ao parchís.
Eu non podía facer nada,só abrir a boca e deixar que me empasten a moa.
Sandra Viana Torrado.
Achegou a chama ao gas e prendeu o lume.
Miña nai xa empezara a cociñar.
Eu non podía facer nada,só abrir a boca e deixar que me empasten a moa.
Sandra Viana Torrado.
Non quería, pero tiña que facelo, tiña que superar os meus medos.
Non sabía o que me pasaría, non quería descubrir o que había alí, xa soamente con miralo deducimos que haberá algo malo. Eu estaba moi ben alí no mmeu paraiso co meu soliño resplandecente, e, aló na outra beira estaba chovendo, tronando...
Pero tiña que facelo, ser valente.
Cruzar a ponte era un verdadeiro reto
Laura Otero Fariña 2ºB
Non podía moverme, nin un movemento podía facer meu corpo. Só o meu dedo era o que podía tocar o botón que me daría a liberdade de desprazarme
Ao fin cheguei,e apreteino sen pensalo dúas veces.
O "selfie" xa estaba feito!
Alexandra Zels Otero 2ºB
Non vía nada, só unhas persoas mirando algo. Todo en branco e negro. Moita xente mirando unha especie de cadros. Toda a xente observando. Non sabía que pasaba alí. De súpeto, quitei as gafas de sol e descubrín que estaba nun museo de arte.
Adriana Ríos Otero
Porfin chegara o momento, mirei para ela e funme achegando.
Apartei suavemente esas sedas de perfección e boteime enriba dela.
-Ai, que ben se está na cama!
Pablo Serto Rial 2ºB
Estaba tan nervioso que comecei a suar. Meu curmán axitou o brazo e tirou o dado. Comeume a ficha
NICOLÁS REY TORRES
Senteime, e comecei a tocar a canción co piano.
TAIS.
Sara Iglesias Dacosta.
Encerráranme alí, pechara a porta aquel home, este con xesto de furia empurroume contra a cadeira e sentárame.
Estaba vestido todo de branco, con pingas de sangue, quizais foran de outra xente a que lle ía facer o mesmo que a min.
Colleu o artiluxio e cravoumo. Miña nai xa mo dixera, se non poñía esa vacina podería coller esa enfermidade.
Laura Otero Fariña 2ºB
Prendeu o gas e colleu o acendedor.
Achegou a chama ao gas e prendeu o lume.
Miña nai xa empezara a cociñar.
Paula Parracho Nieto 2ºB.
Javier Rego Paz
o meu corazón non paraba,
estaba esgotada,o aire non me chegaba a nada
Eu sentía que era como se estivese a piques de morrer.
Pensei que xa non había solución.
Eso que me perseguía era espantoso.Si,era a miña fin.
Pero de súpeto,espertei,o medo comezou a desaloxar o meu corpo.
Aínda non mo podía crer.
Xa entrara, coma outros, moitas veces naquel lugar, non me daba acostumado. Aquel era lugar de amputacións, pinchazos, e outros horrores.
Cada vez odiaba máis ir ao dentsta
Paula Parracho 2ºB
Francisco Vázquez Dios
2ºB
María chegara un día calquera a un pobo ao que ía vivir definitivamente.
Todo o mundo a chamaba Rosa. Ela estaba confusa, non sabía porqué a chamaban así, se nin sequera a coñecían.
Un día paseando pola rúa encontróuse coa súa xemelga, ao principio pensaba que era un espello pero non, eran xemelgas, completamente iguais, separáranas ao nacer.
Será iso verdade de que teñamos un xemelgo ou xemelga nalgún outro sitio?
Laura Otero Fariña 2ºB
Agora mesmo vou cara alí cara ó meu paraíso; no coche, mentres o cálido Sol do verán vai desaparecendo. Agora mesmo estou cruzando a ponte e o mar trágase o Sol.
-Unha pregunta: non vivías en Madrid?
Tic,tac,tic,tac.O sufrimentoera terrible.Os demos mandaban traballos sobrenaturais.Esto era o inferno.Tiña que sair daquí canto antes.Profe podo ir ao baño?
Francisco Vázquez Dios
2ºB